Eski yazlardı. Çocukluğumuzun yazları. Sinemaların tadilat nedeniyle kapalı olduğu yaz dönemlerine denk gelen "neden" soruları... Tadilata girmeyen, yani, izleyici azlığı nedeniyle kapanmayan birçoğunda; karate filmleri, spagetti westernler, seks filmleri, korku filmleri gösterilirdi. Çok azı, klasik filmlerle, kült yapımlarla buluşturdu bizi.
O zaman öyleydi. Uluslararası vizyonu epey geriden takip ederdik. Sanki daha değerliydi o büyülü anlar! Korku filmleri... "İki süper film birden" spotu altında karşımıza çıkan yapımlar arasında korku filmleriydi, illaki, izlemek istediğim klasiklerden sonraki tercihim. Neler izlerdim o aralar... Argento'lar, B sınıfı korku filmleri, Peter Cushing külliyatı, Roger Corman'lar, neler neler...
Geçtiğimiz günlerde, aynı hafta vizyona girip, aynı gün içinde düzenlenen iki basın gösteriminde izlediğim iki film, o eski yazları getirdi aklıma. "Silent House / Sessiz Ev", 2010 tarihli Uruguay filmi, "La Casa Muda"nın yeniden çevrimi. "Open Water / Açık Deniz" ile anımsayacağımız Chris Kentis ve eşi Laura Lau, birlikte yönetmişler. Korku gerilime, keskin bir dram eklenmiş. 40'lı yıllarda Uruguay'da yaşanmış gerçek bir olay. Kapalı mekan gerilimi, fazlasıyla başarılı. Çarpıcı ve sürprizli. Kesintisiz tek çekim duygusu uyandıran film, gerçekten ürküten, koltuktan sıçratan anlara sahip.
"Martha Marcy May Marlene"de iyiden iyiye dikkat çeken 89 doğumlu Elizabeth Olsen, pırıl pırıl! Zor bir durum, acı bir mesele, son ana dek, acaba sorusuyla izletiyor kendini... "Hypnotisören / Hipnozcu" da yine bir çiftin ortak çalışmasının ürünü. Alexander Ahndoril ve eşi Alexandra Coelho Ahndoril'in Lars Kepler mahlasıyla yazdıkları roman, dedektif Joanna Linna'nın maceralarının yer aldığı 8 kitaplık serinin ilki. "What's Eating Gilbert Grape / Gilbert Grape'i Ne Yiyor?" "The Cider House Rules / Tanrının Eseri, Şeytanın Parçası" gibi popüler filmlerin ardından, ülkesi İsveç'e dönen ve kamera diyen Lasse Hallström yönetmiş, özünde hüzünlü bir "karanlık" barındıran filmi. "Ejderha Dövmeli Kız" serisi ile popülarite kazanan İskandinav polisiyenin çok satan ürünü, cesur, iyi niyetli, mütevazi, yalnız dedektif Joona Linna ile tanıştırıyor bizi. Gayet iyi açılan, kuzey ışığıyla, kapkara öyküsüne titiz bir başlangıç yapan film, başarısını sürdüremiyor ve bariz sarkmalar eşliğinde izleyiciyi tatmin edemeyen bir finalle sona eriyor. Yine de, vasatın altına düşmüyor; orijinal müziğin, kameranın, Lena Olin başta olmak üzere bütün oyuncuların ve atmosferin katkısıyla...
Yorum Gönder